Rozdział LXXX

           Chłopaki patrzyli na Piotrka wyczekująco. Środkowy uśmiechnął się i spojrzał na mnie. Zrozumiałem wtedy, że nie zamierza wyjawiać jeszcze kolegom, że zostanie ojcem. Zaśmiałem się cicho.

-Ej no mów!- niecierpliwił się Ignaczak.

-Chłopaki na salę!- pojawił się trener.

Nowakowski opuścił szatnię jako pierwszy, a za nim pognała reszta. Ja szedłem na samym końcu. Spojrzałem na trybuny i zobaczyłem Arka jak bawi się z Sebą. Uśmiechnąłem się i udałem na parkiet. Miałem nie zły ubaw gdy patrzyłem jak każdy stara się od niego wydobyć informację. Libero spojrzał na mnie i uśmiechnął się jak głupi do sera. Wtedy nie było mi do śmiechu, bo czułem, że mam przechlapane i niestety nie myliłem się.

-Dziku!- Krzysiek już biegł w moją stronę cały w skowronkach- Mów mi tu jak na spowiedzi! Czemu Pit zachowuje się jak na haju?

-Ja nic nie wiem- podniosłem ręce do góry.

-Jasne, jasne. W szatni odczułem coś innego.

-Ok wiem, ale nie mam prawa nic mówić.

-Ale ...- zaczął Igła, na szczęście przerwał mu trener.

-Dziesięć okrążeń!- zarządził i tym samym wyratował mnie.

Po bieganiu wykonywaliśmy ataki i zagrywki. Piotrkowi szło dziś jak nigdy. Nie byłem tym zaskoczony. Gdybym dowiedział się, że Julka spodziewa się dziecka oszalałbym ze szczęścia. Do tej pory nie było mi dane cieszyć się od początku z ciąży żony, bo zawsze było jakieś zmartwienie: strach o jej życie, niepewność czy to moje dziecko. Wtedy podszedł do mnie Krzysiek.

-Dziku- zaczął słodko.

-Nawet nie próbuj- powiedziałem tylko i poszedłem się napić.

-Ale z ciebie kumpel- usłyszałem tylko.

Pokręciłem głową. Do końca treningu Ignaczak jeszcze wiele razy starał się wydobyć ze mnie informacje o Piotrku, ale milczałem jak grób. Nie miałem prawa mówić im o ciąży Oli skoro Pit tego nie chciał. Środkowy złapał mnie przed halą.

-Michał dzięki, że nic nie powiedziałeś.

-Nie ma sprawy. Sam powinieneś to zrobić- uśmiechnąłem się- No powiedz jak chcesz to przekazać chłopakom?

-Długo się nad tym zastanawiałem, ale chyba mam pomysł tylko będziesz mi do tego potrzebny.

-Z chęcią pomogę- zatarłem ręce- Mów co mam robić.

Nowakowski wytłumaczył mi swój plan. Zacząłem się śmiać. Nie wierzyłem, że Pit coś takiego wymyślił.

-No jestem ciekaw reakcji chłopaków. Myślę, że mały szok przeżyją.

-Tata jedziemy?- Arek pociągnął mnie za rękę.

-Już synku- uśmiechnąłem się.

-To do jutra- powiedział Nowakowski.

-Do jutra.

Wsiadłem z synem do samochodu i pojechałem do mieszkania. Po drodze zadzwoniła mi komórka. Szybko odebrałem.

-Halo?

-Pan Kubiak?

-Tak.

-Pana dom jest gotowy. Może pan się do mnie zgłosić jeszcze dziś po odbiór kluczy.

-Na prawdę?- ucieszyłem się- W takim razie zaraz będę.

-To czekam u siebie, w biurze. Do zobaczenia.

Julka:

           Gdy Michał pojechał na trening Miśka się rozpłakała. Od razu do niej poszłam i starałam uspokoić, ale okazało się nie być to takie łatwe. Cały czas ją nosiłam, śpiewałam jej, ale to nic nie dawało. Wtedy usłyszałam dzwonek. Okazało się, że jest to Ola.

-Cześć, wchodź.

-Co jej jest?- zaniepokoiła się Miśką.

-Ząbkuje.

-Nie sądziłam, że przez to aż tak marudzi.

-Niestety. Potrafi przepłakać całą noc. Mam nadzieję, że niedługo to się skończy.

-A z Arkiem też tak było?- dopytywała.

-Nie u niego to przeszło niezauważone. Boisz się, że u twojego dziecka będzie tak jak u Miśki?- zgadłam.

-Tak. Ja nie mam doświadczenia z małymi dziećmi. Co jeśli nie będę wiedziała czemu płacze, jeśli nie dam sobie rady?

-Dasz na pewno. Z moimi sobie radzisz doskonale- zaśmiałam się.

-Obyś miała rację.

-Na pewno mam.

Na szczęście Michalinka w końcu zasnęła i mogłam w spokoju porozmawiać z Olą. Siedziałyśmy w salonie przy kawie. Wtedy wrócił Michał z Arkiem. Synek od razu do mnie podbiegł i rzucił mi się szczęśliwy na szyję.

-Mamo! Tata mówił, że wyprowadzamy się.

-Co?- zdziwiłam się i popatrzyłam na męża.

-Skończyli budować nasz dom- tłumaczył uśmiechnięty- Trzeba jeszcze urządzić w środku i możemy się wprowadzać.

-To cudownie- ucieszyłam się.

-To kiedy urządzicie parapetówkę?- włączyła się Aleksandra.

-Oj jeszcze daleko do niej- westchnął przyjmujący- musimy pomalować ściany, kupić meble, przewieźć rzeczy- wyliczał.

-Jak tylko się wprowadzimy- przerwałam mu.

-Dobra to ja wam już nie przeszkadzam. Pa- pożegnała się i wyszła.

-Pa.

Zamknęłam drzwi za przyjaciółką i wróciłam do salonu. Michał siedział z Arkiem na kanapie i trzymał na kolanach Bajkę. Usiadłam obok męża.

-Kochanie to kiedy rozpoczynamy urządzanie domu?- uśmiechnęłam się.

-Jeśli tylko chcesz może być i jutro.

-Chcę.

-Proszę- wyjął z kieszeni klucze i mi podał- Jutro pojedziemy tam i wszystko ustalimy. Arek wybierze sobie pokój, my wybierzemy sobie sypialnię- poruszył zabawnie brwiami.

-Oj coś czuje, że wiem jaki chcesz pokój urządzać.

-Na pewno wiesz- zaśmiał się- Idę do Miśki- zakomunikował.

-Nie idź. Niedawno zasnęła.

-Znów miałaś koncert?

-Tak.

-No to lepiej jej nie budzić. Mam dla ciebie jeszcze jedną niespodziankę- uśmiechnął się.

-Jaką?- byłam ciekawa.

-Po sezonie będę miał tydzień wolnego i już zaplanowałem wyjazd do Barcelony!

„Tam może znajdę Cię

w duszny letni dzień

Barcelona ocknie się

z siwych mgieł

zetrze z naszych dusz

krwisto-złoty kurz”

Wróciłam! W końcu mi się szlaban skończył i mogę wrzucić jakiś rozdział chociaż nie jestem z niego zadowolona. Mam jednak nadzieję, że się podoba. Tak długiej przerwy już nie będzie no chyba, że znów karę dostanę, ale mam nadzieję, że się to nie wydarzy. Komentujcie proszę :)