Rozdział LXXXVI

Patrzyłem na uśmiechniętą Julkę. Kiedy już miną pierwszy szok wziąłem ją na ręce i zacząłem kręcić. Krzyknęła i uwiesiła mi się na szyi.

-Ej zakochańce! Ciszej!- z korytarza doszedł nas głos Ignaczaka, a myśmy się zaśmiali- Przecież macie dzieci w pokoju!

-I na korytarzu też- mruknąłem.

-Słyszałem!- libero wszedł do środka i zrobił zdziwioną minę- Czemu trzymasz Julkę na rękach?

-Cóż Krzysiu wygląda na to, że zostanę ojcem- uśmiechnąłem się.

-Żartujesz?!- podbiegł do nas i wziął ode mnie Julkę.

-Ej! Oddaj mi żonę!- pobiegłem za nim.

-Ludzie jest nowina!- krzyczał Igła na korytarzu z Julką na rękach.

-Co jest?- Kłos z Wroną spojrzeli na niego dziwnie.

-Czemu masz Julkę na rękach?- zdziwił się Kurek.

-Bo ciężarne kobiety powinno nosić się na rękach- uśmiechnął się.

-Jakie?- Pit zakrztusił się kanapką i Bartek musiał go poklepać w plecy- Julka jest w ciąży?- zapytał gdy już odzyskał mowę.

-Nie, Kubiak! Jasne, że Julka!- libero pokręcił głową.

Wszyscy zaczęli gratulować mi i mojej żonie. Okazało się, że zachowywaliśmy się za głośno i obudziliśmy dzieci. Z naszego pokoju wyszedł zaspany Arek. Wziąłem go za rączkę i zaprowadziłem do łóżka. Sprawdziłem co u Misi, a potem wróciłem na korytarz. Julka wyrywała się chłopakom, którzy podawali ją sobie, przytulali ją i jej gratulowali.

-Michał pomóż!- zapiszczała gdy znalazła się na rękach u Pita.

-To aż takie straszne?- środkowy zrobił smutną minę.

-A ty jakbyś się czuł co?- spojrzała na niego.

-Daj mi ją- uśmiechnąłem się.

Wróciłem z żoną do pokoju, postawiłem ją i zamknąłem drzwi. Gdy się odwróciłem zachwiała się. Szybko wziąłem ją znów na ręce.

-Michał nie trzeba- zapewniała.

-Mało nie upadłaś.

-Zakręciło mi się w głowie. To normalne w ciąży. Postaw mnie.

Niechętnie wykonałem prośbę Julki, ale objąłem ją ramieniem. Po kąpieli położyliśmy się spać. Następnego dnia wstałem na poranny trening. Nie chciałem budzić żony, więc cicho się wymknąłem. Przy drzwiach zauważyłem synka.

-Nie śpisz?- zdziwiłem się.

-Nie. Chciałem iść z tobą na trening. Mogę tato?- wyciągnął do mnie ręce.

-Oczywiście- wziąłem go na ręce- Tylko muszę cię przebrać.

Po 10 minutach byłem już z Arkiem na hali. Synek pobiegł na trybuny, a ja udałem się do szatni. Większość już tam była. Ledwo wszedłem, a już wszyscy na mnie spojrzeli i uśmiechnęli się. Zająłem swoje miejsce.

-Dziku- Igła się znalazł od razu obok mnie- Będzie baby bom w reprezentacji- zaśmiał się.

-Bez przesady.

-Pit będzie miał dziecko, ty będziesz miał dziecko, Zibi będzie miał dziecko … -przerwał wyliczania- Znów robicie wszystko razem!

Wszyscy wybuchnęli śmiechem. Weszliśmy na salę, a tam zastaliśmy żonę Michała Winiarskiego z synem. Winiar poszedł się z nimi przywitać, a ja podszedłem do Arka, który bawił się piłką i zacząłem z nim odbijać.

-Widzę, że nowy zawodnik nam rośnie- Bartman do nas podszedł.

-Oczywiście- uśmiechnąłem się- Z takich genów wyrośnie nowy reprezentant Polski- wypiąłem dumnie pierś.

Julka:

Gdy się obudziłam Michała już nie było. Zostawił mi tylko kartkę, że poszedł na trening i wziął ze sobą Arka. Poszłam się wykąpać, a potem nakarmiłam córkę. Gdy ją położyłam usłyszałam pukanie do drzwi. Zupełnie nie spodziewałam się takiego gościa.

-Asia!- rzuciłam się jej na szyję.

-Julka!- przytuliła mnie mocno.

Weszłyśmy do środka i usiadłyśmy na kanapie. Tak dawno jej nie widziałam. Odkąd wyjechała ze Zbyszkiem do Włoch rozmawiałyśmy tylko przez komórkę.

-A gdzie masz Kajtka?- spytałam.

-Śpi w pokoju. Jula chciałam cię przeprosić.

-Za co?- zdziwiłam się.

-Za naszą ostatnią rozmowę. Dzwoniłaś do mnie, żeby się wyżalić, a ja byłam tak przejęta swoją ciążą, że nie dałam ci dojść do słowa.

-Asia rozumiem cię. Na twoim miejscu pewnie zrobiłabym to samo.

-Julka tak mi przykro- przytuliła mnie.

-Kiedy przyjechałaś?- spytałam.

-Jakąś godzinę temu.

Widać Zbyszek nie powiedział jej, że ja i Michał będziemy mieli dziecko. Pociągnęłam przyjaciółkę na kanapę.

-Co jest?- spytała.

-Widzisz trochę się pozmieniało od naszej ostatniej rozmowy- uśmiechnęłam się- Dowiedziałam się niedawno, że … jestem w ciąży.

-Żartujesz?!- przytuliła mnie- A Michał wie?

-Żeby tylko Michał. Jak mu mówiłam to zrobiło się takie zamieszanie, że cała kadra się dowiedziała.

-Zbyszek nie pisnął ani słowa. Już ja mu pokażę.

Zaśmiałam się. Zobaczyłam, że Bajka skacze po drzwiach. Asia zaproponowała, żebyśmy wyszły na spacer razem z dziećmi. Ułożyłam Misię w wózku, założyłam Bajce smycz i wyszłam na korytarz. Tam czekała już na mnie przyjaciółka. Spacerowałyśmy z wózkami po terenie ośrodka. Spuściłam suczkę ze smyczy, bo strasznie się wyrywała. Moment straciłam ją z oczu. Po chwili szła w moją stronę razem z Arkiem. Zaraz za nimi dostrzegłam całą kadrę na czele z moim mężem i Bartmanem. Podeszli do nas.

-Cześć kochanie- Michał mnie pocałował.

Zbyszek chciał pocałować Asię, ale mu nie pozwoliła. Spojrzał na nią zdziwiony. Nie wiedział co się dzieje.

-Czemu mi nie powiedziałeś?- spytała przyjaciółka.

-Ale czego?

-Że Julka jest w ciąży!

-Oj kochanie. Jak przyjechałaś spieszyłem się na trening i wyleciało mi to z głowy. Wybaczysz mi?

-Może- zaśmiała się i pocałowała go- A powiedziałeś im?

-Nie. Czekałem z tym na ciebie.

Nie miałam pojęcia o czym oni teraz rozmawiają. Spojrzałam na Michała, ale też pokręcił głową na znak, że nie wie o co chodzi.

-Co nas ominęło?- spytał mąż.

-Chcieliśmy was poinformować, że ja i Asia ustaliliśmy datę ślubu- tym mnie zupełnie zaskoczyli- Chciałem, żeby odbył się wcześniej, ale Asia chciała, żeby odbył się po porodzie, więc pobieramy się za 10 miesięcy.

„Szczęście jest blisko

co w głowie się nie mieści.

Szczęście jest blisko

na wyciągnięcie ręki.”

Ojejku nie wiem co mam napisać. Po pierwsze na pewno chciałabym was przeprosić za tak długą nieobecność, ale straciłam wenę na tego bloga. Po wyjeździe wakacyjnym jakoś nie mogłam napisać ani słowa. Mam nadzieję, że nadal ktoś to czyta. 

CZYTASZ = KOMENTUJESZ = MOTYWUJESZ