Rozdział LXXXV

Siedziałam w domu z dziećmi i Bajką. Michał już od dwóch tygodni był na zgrupowaniu kadry. Codziennie dzwonił, mówił, że tęskni, pytał się co u nas słychać. Mówiłam, że dobrze, bo nie chciałam go martwić. Ostatnio źle się czułam. Myślałam, że to przez dużą ilość obowiązków związanych z samotnym prowadzeniem domu, ale mimo upływu czasu nie poprawiało mi się. Zadzwoniłam do swojego lekarza i umówiłam się następnego dnia na wizytę. Miałam nadzieję, że nie jest to nic poważnego.

-Mamo, a kiedy wróci tata?- Arek usiadł koło mnie, na kanapie.

-Kochanie tatuś pojechał do Spały na zgrupowanie. Jeszcze niestety długo go nie będzie.

-A pojedziemy tam jak ostatnio?- spytał z nadzieją.

Zawahałam się. Chciałam pojechać do Michała, ale miałam wizytę u lekarza. Spojrzałam na synka i uśmiechnęłam się.

-Pojedziemy po jutrze.

-A czemu nie jutro?

-Bo jutro muszę iść do lekarza. Poprosiłam Olę, żeby w tym czasie się wami zajęła. Będziesz grzeczny?

-Tak.

-No to teraz idź spać, bo jest już późno.

Położyłam Arka, sprawdziłam co u Misi, a potem zaczęłam nas pakować na wyjazd do Spały. Zastanawiałam się ile tam zostaniemy. W końcu przygotowałam rzeczy na tydzień. Następnego dnia przyszła Ola.

-Cześć- przywitałam ją- Dzięki, że się zgodziłaś.

-Nie ma sprawy- uśmiechnęła się- Zawsze możesz na mnie liczyć. A co to za walizki?- zdziwiła się widząc bagaże w salonie.

-Arek bardzo chciał pojechać do Michała, do Spały, więc jutro się tam wybieramy- wytłumaczyłam.

-A może bym się z wami wybrała. Też chętnie zobaczę Piotrka.

-Pewnie. Im nas więcej tym lepiej.

-Możemy pojechać moim autem. Tylko o której wyjeżdżamy?

-Może koło 9?

-Mi pasuje, a teraz leć do lekarza, bo się spóźnisz.

-Pa.

U lekarza byłam po pół godzinie. Wypytywał mnie o dolegliwości, obowiązki, stres. Gdy przejrzał moją kartę spojrzał na mnie podejrzliwie.

-Wie pan co mi jest?- spytałam.

-Podejrzewam, ale ze względu na pani operacje muszę się upewnić.

Nie rozumiałam o co mu chodzi. Zbadał mnie, a potem z uśmiechem wpisywał coś w kartę. Nie wiedziałam co się dzieje. W końcu spojrzał na mnie, a uśmiech nie schodził mu z twarzy. Denerwowało mnie to czekanie.

-Panie doktorze to wie pan już co mi jest czy nie?- niecierpliwiłam się.

-Pani Julio musiałem zrobić dodatkowe badania, bo ze względu na pani kartę nie mogłem w to uwierzyć.

-Ale w co?

-Pani jest w ciąży.

Głos ugrzązł mi w gardle, myślałam, że się przesłyszałam. Położyłam sobie rękę na brzuch i uśmiechnęłam się.

-Jest pan pewien?

-Tak, nie ma żadnych wątpliwości. Jest pani w trzecim tygodniu ciąży.

Trzeci tydzień. Musiałam zajść w ciążę w Barcelonie. Uśmiechnęłam się, wzięłam wyniki i pożegnałam z lekarzem. W drodze do domu uśmiech nie schodził mi z twarzy. Nie mogłam uwierzyć w swoje szczęście. Chciała już powiedzieć o tym Michałowi, ale uznałam, że lepiej jak zrobię to w Spale.

-Wiesz co ci jest?- spytała Ola jak wróciła.

-Tak- powiedziałam zadowolona- Ola jestem w ciąży.

-O matko! To cudownie.

Michał:

Siedziałem na treningu i wykonywałem wszystkie ćwiczenia jakie dawał nam trener. Strasznie tęskniłem za żoną i dziećmi. W pewnym momencie podbiegł do mnie Ignaczak. Miał dziwną minę.

-Dziku gdzie jest Piter?- spytał.

-Nie wiem- zacząłem się rozglądać, faktycznie go nie było- Na początku treningu był.

-Gdzie Nowakowski?- trener właśnie zauważył jego nieobecność.

-Eee … w toalecie- Igła go krył- Gdzie go posiało?- odwrócił się do mnie.

-Skąd mam wiedzieć?- podeszliśmy do Drzyzgi- Wiesz gdzie Pit?

-No przecież tam, koło twojej żony stoi- pokazał.

-A to dobrze- chciałem wrócić do treningu- Co?!

Odwróciłem się gwałtownie i zobaczyłem Julkę z dziećmi. Podbiegłem do nich, pocałowałem żonę i wziąłem Arka na ręce.

-Co wy tu robicie?- spytałem.

-Przyjechaliśmy cię odwiedzić, a co mamy wracać do Rzeszowa?

-Nie! Tak się cieszę, że was widzę.

-Co tu się dzieje?- koło nas pojawił się trener- Czemu nie ćwiczycie.

-No bo do mnie przyjechała żona z dziećmi, a do Piotrka narzeczona- odpowiedziałem uradowany i podrzuciłem syna.

-No dobrze- westchnął trener- Wasza dwójka ma już dziś wolne, nie musicie przychodzić na popołudniowy trening, ale jutro wam nie odpuszczę.

-Oczywiście- powiedziałem równo ze środkowym.

-Co?!- Igła to słyszał- Ja się tak nie bawię! Dzwonię do Iwony, żeby jutro przyjechała z Sebą i Dominiką jeśli dzięki temu dostanę wolne.

Zaśmiałem się i opuściłem salę razem z Julką i dziećmi. W pokoju wziąłem szybki prysznic i zacząłem bawić się z synem. Między nogami latała nam Bajka, a żona siedziała na łóżku i Miśką na rękach.

-Daj mi ją- poprosiłem.

Podała mi córkę, a potem mnie pocałowała. Cieszyłem się jak głupi z ich wizyty. Nie mogli mi sprawić lepszej niespodzianki.

-Za co to?- spytałem jak żona oderwała się ode mnie.

-Dowiesz się później.

Zaciekawiła mnie. Wieczorem gdy dzieci już spały, a Bajka leżała i pilnowała, żeby Arek spokojnie spał Jula wzięła mnie za rękę i pociągnęła na kanapę. Usiadłem i wziąłem ją na kolana, a potem pocałowałem.

-Misiek muszę powiedzieć ci coś ważnego. Ostatnio źle się czułam, myślałam, że to przejdzie, ale gdy nie chciało poszłam do lekarza.

-Co? Czemu nic mi nie powiedziałaś? Przecież codziennie pytałem co u was.

-Wiem, ale nie chciałam cię martwić. Zresztą wczoraj byłam u lekarza i już wiem co mi jest.

-Co?- byłem ciekaw.

-Jestem w ciąży- powiedziała uśmiechnięta.

„Ci, co znaleźli miłość prawdziwą,

swoje szczęście odnajdą.

Ci, którymi nie rządzi chciwość,

swoje szczęście odnajdą.”

Rozdział pisany na szybko, mam nadzieję, że się podoba :) Na tym blogu już nie zdążę dodać rozdziału przed wyjazdem, ale na innych spróbuję.

Zapraszam do nowej zakładki z boku "Dom". Możecie tam obejrzeć nowy dom Kubiaków, do którego się wprowadzili w tej historii.

CZYTASZ = KOMENTUJESZ = MOTYWUJESZ