Rozdział II

     Szybko weszłam do sypialni i ubrałam się. Chciałam zapaść się pod ziemię. Michał miał przyjść wieczorem, a przynajmniej tak mi się wydawało. Wróciłam do przyjmującego. Siedział na kanapie w salonie.

-Julka przepraszam cię- zaczął.

-Powiedz mi czy ty nie miałeś czasem przyjść wieczorem?- spytałam.

-Miałem, ale … nie mogłem się doczekać. Chciałem już się spotkać z wami i powspominać dawne czasy.

-No dobra- westchnęłam- Ale Bartek będzie dopiero za jakąś godzinę.

-No to na razie sami pogadamy- uśmiechnął się.

-Niech będzie. Napijesz się czegoś? Kawa, herbata, woda, sok?

-Sok może być.

Przyniosłam napój i usiadłam. Rozmawialiśmy o starej szkole, znajomych. Dużo się śmialiśmy. W końcu usłyszałam otwieranie drzwi.

-Kochanie jestem już!- zawołał Bartek.

-W salonie!

Po chwili stanął w drzwiach. Uśmiechnął się i podszedł do Kubiaka.

-Ile lat myśmy się nie widzieli- przywitali się.

-No trochę będzie.

Zawada pocałował mnie i usiadł obok. Przyjmujący trochę spochmurniał, ale nie stracił całkowicie humoru. Kontynuowaliśmy rozmowę. Po dwóch godzinach Michał musiał iść.

-Trzeba to kiedyś powtórzyć- powiedział mój narzeczony.

-To prawda- przytaknął tylko.

Pożegnaliśmy się. Poszłam umyć szklanki. Potem wzięłam piżamę i udałam się pod prysznic. Ciepła woda odprężyła mnie. Wysuszyłam włosy i położyłam się w sypialni koło ukochanego. Wtuliłam się w niego.

-Kochanie, a o której Michał przyszedł? Miał być wieczorem.

-Widzisz … - trochę się zarumieniłam- Jakąś godzinę przed tobą.

-A czemu ty się tak zaczerwieniłaś?- dotknął mojego policzka- Powinienem o czymś wiedzieć?

-Nie. Po prostu jak zapukał to myślałam, że to ty kluczy zapomniałeś.

-I?

-I wszedł, a ja byłam w samym ręczniku.

-Co?!- podniósł się gwałtownie.

-Spokojnie.

-Julka obiecaj, że nie zaprosisz go tu i ja też tego nie zrobię.

-Słucham? Sam mu mówiłeś, że trzeba to powtórzyć.

-Jula- zrobił błagalne oczy.

-Daj spokój- pocałowałam go i położyłam się.

Michał:

       Cały wieczór myślałem tylko o Julce. Nie mogłem się doczekać, aż znów ją zobaczę. Następnego dnia na treningu nie mogłem się skupić. Gdy poszedłem się napić koło mnie znalazł się Piotrek.

-Mów co się dzieje.

-Nic. Co ma się dziać?

-Przecież widzę, że jesteś rozkojarzony.

-No dobra. Chodzi o Julkę.

-Tego się domyśliłem. Co się stało?

Wziąłem głęboki oddech i opowiedziałem mu całą sytuację. Zaczął się śmiać. Trener nas ochrzanił i musieliśmy wracać do treningu.

Julka:

     Następnego dnia poszłam z przyjaciółką szukać sukni ślubnej. Asia miała zostać moją druhną i też musiała sobie kupić coś ładnego.

-My to jednak mamy ciężkie życie- westchnęła- Faceci na każdą okazję włożą garnitur, a my musimy cały czas nowe sukienki kupować.

-Co racja to racja.

Weszłyśmy do sklepu. Sprzedawczyni proponowała mi wiele sukni, ale żadna nie przypadła mi do gustu. Za to Aśka kupiła piękną, żółtą sukienką. Przeszłyśmy jeszcze trzy sklepy. Dopiero w czwartym znalazłam to czego szukałam. Poszłam przymierzyć. Uśmiechnęłam się i wyszłam do przyjaciółki.

-I jak?- spytałam.

-Bosko- wstała i zaczęła mnie oglądać- Będziesz najpiękniejszą panną młodą.

-Dzięki. To co kupujemy?

-Jasne.

Poszłyśmy jeszcze szukać dodatków. Po dwóch godzinach byłam w domu. Suknię schowałam pod łóżkiem. Wtedy zadzwonił mi telefon. Dzwonił naczelny. Szybko odebrałam.

-Słucham.

-Julka wiem, że masz dzisiaj wolne, ale mogłabyś na chwilę wstąpić do redakcji? Chcę z tobą porozmawiać.

-Oczywiście. Będę za 15 minut.

-Czekam.

Wzięłam kartkę i zostawiłam wiadomość Bartkowi. Dzwonił naczelny. Musiałam pojechać na chwilę do redakcji. Położyłam ją na stole w kuchni i wyszłam. Gdy dojechałam na miejsce od razu poszłam do gabinetu.

-Można?- uchyliłam delikatnie drzwi.

-O Julka. Cieszę się, że tak szybko jesteś. Siadaj.

-Trochę mnie wystraszył pana telefon.

-Jakiego pana? Już mówiłem mów mi po imieniu.

-Dobrze. W takim razie. O co chodzi Mariusz?

-Chciałem, żebyś przejęła dział sportu. Ostatnio odszedł jeden pracownik. Zajmował się siatkówką.

-Na prawdę ja?- uśmiechnęłam się.

-Oczywiście. Jesteś jedną z najlepszych dziennikarek. Mam rozumieć , że się zgadzasz?

-No pewnie. Kiedy zaczynam?

-Napiszesz artykuł po następnym meczu wyjazdowym, a potem po meczu u nas i zrobisz wywiad z Michałem Kubiakiem.

-A czemu z nim?

-Bo jest nowym zawodnikiem. Będziesz się pytała o to jak czuje się w zespole, czy już się zadomowił, czy podoba mu się Rzeszów. Zresztą wiesz o co chodzi.

-Oczywiście.

Pożegnałam się i wróciłam do mieszkania. Bartek już był. Gotował obiad w kuchni. Uśmiechnęłam się i go pocałowałam.

-Po co wzywał cię naczelny.

-Dostałam awans.

-Serio? To super. Teraz każdy grosz się przyda. Musimy w końcu opłacić wszystko na ślub. Właśnie. Kupiłaś suknię?

-No pewnie.

-Pokaż.

-Nie ma mowy. To przynosi pecha, więc nawet nie próbuj jej szukać jasne?

-Jasne.

-Siadaj. Jemy.

Szybko zjadłam obiad i poszłam do sypialni. Wzięłam laptopa i walnęłam się na łóżko. Sprawdziłam maila. Miałam tylko jedną wiadomość. Od Michała. Zdziwiłam się i ją otworzyłam.

No to mamy dwójeczkę. Mam nadzieję, że się podoba. Piszcie co sądzicie o wyglądzie bloga. Podoba się czy wolicie stary? :D Komentujcie ;)