Rozdział IV

       Pojechałam do redakcji i zaczęłam pracować nad artykułem. Chwilę mi zajęło zanim wybrałam odpowiednie zdjęcia. W końcu wszystko wysłałam. Zmęczona wróciłam do domu. Bartek zostawił mi kartkę na stole. Wychodzę z kumplami na miasto. Nie czekaj na mnie. Kocham cię. Westchnęłam tylko i poszłam pod prysznic. Po chwili wyszłam i podeszłam do okna. Była pełnia. Zgasiłam światło i patrzyłam na księżyc. Wtedy zadzwonił dzwonek. Poszłam otworzyć. W drzwiach stał Michał. Zmierzył mnie wzrokiem od góry do dołu. Zdałam sobie sprawę, że stoję przed nim w czerwonej koszuli nocnej na ramiączkach do połowy uda.

-Co tu robisz?- spytałam.

-Mam kilka pytań związanych z zaproszeniem- podniósł kopertę.

-Wchodź. Zaraz wracam.

Poszłam do łazienki i założyłam na siebie szlafrok. Po chwili wróciłam do przyjmującego.

-Chcesz coś do picia?

-Nie, dzięki.

Usiadłam obok niego na kanapie.

-To co chcesz wiedzieć?

-Czy można przyjść z osobą towarzyszącą?

-Jasne.

-A i gdzie to dokładnie jest?

Zaczęłam mu wszystko tłumaczyć. Kiwał głową. W końcu skończyły mu się pytania.

-Ja się będę zbierał. Późno już. Bartka nie ma?

-Wyszedł na miasto z kumplami.

-I zostawił cię samą? Ja bym cię wziął ze sobą, żeby się pochwalić piękną narzeczoną.

-Michał przestań.

-Dobra, dobra. Lecę pa.

Wyszedł, a ja poszłam się położyć.

Michał:

        Gdy zobaczyłem Julkę w tej koszuli ledwo się powstrzymałem, żeby jej nie pocałować. Nie rozumiałem Bartka. Jak można zostawić taką piękną dziewczynę samą w domu dla kumpli? Ja bym tego w życiu nie zrobił. Wróciłem do mieszkania i wziąłem do ręki laptopa. Zacząłem sprawdzać wszystkie strony o siatkówce. W końcu wyłączyłem go i poszedłem pod prysznic. Następnego dnia pojechałem na trening. Na razie w szatni był tylko Igła.

-O Dziku!- uśmiechnął się na mój widok- Jak tam sprzeczka?

-Nie było żadnej sprzeczki.

-Jak to nie?- zdziwił się- Zapowiadało się na ostrą wymianę zdań.

-Ale nie było jej. Wręcz przeciwnie. Dostałem zaproszenie na ślub Julki.

-Uuu przykre- powiedział tylko i wyszedł.

Westchnął i przebrałem się. Na treningu mi nie szło. Cały czas myślałem o Julce. Dlaczego kiedyś byłem takim idiotą i wszystko spieprzyłem? Teraz nie miałem u niej żadnych szans. Wróciłem do domu i poszedłem pod prysznic.

Julka:

       Minęło trochę czasu. Już następnego dnia miałam zostać żoną Bartka. Strasznie się cieszyłam. Siedziałam u Aśki z maseczką na twarzy.

-A jak tam u ciebie?- spytałam ją- Szykuje się kolejna panna młoda?

-Daj spokój. Zanim Kacper mi się oświadczy minie dużo czasu. On chyba na razie nie chce wydawać tyle kasy na jedną uroczystość- prychnęła.

-Daj spokój. Na pewno niedługo domyśli się, że nadszedł już czas na kolejny krok.

-Mam nadzieję. Na razie cieszmy się twoim dniem. Jutro staniesz przed ołtarzem w pięknej sukni. Koło ciebie będzie przystojny Bartek w garniturze. Wypowiecie słowa przysięgi małżeńskiej i złączycie się na zawsze- mówiła teatralnie.

-Głupia- rzuciłam w nią poduszką i zaczęłam się śmiać.

-No co?- też wybuchnęła śmiechem- A potem na świecie pojawią się małe brzdące.

-Jasne, a ty zostaniesz matką chrzestną.

-Innej opcji nie ma- wypięła dumnie pierś.

Wieczór minął nam na rozmowach i zabiegach upiększających. W końcu Aśka poruszyła nie zbyt miły temat.

-A Michał?

-Co Michał? Jego nie ma w moim życiu.

-Jak nie ma jak jest? Przyjaźnicie się.

-Powiedzmy. Raczej udajemy przyjaciół.

-Jemu to nie wystarcza?

-Tak i to widać, ale ja nie mam zamiaru się nad nim użalać. Jutro jest mój wielki dzień. Biorę ślub i nikt mi w tym nie przeszkodzi.

-I to jest idealne podejście.

Następny dzień zaczął się fatalnie. Zaspałam. Od razu zerwałam się i poszłam pod prysznic. Szybko wysuszyłam włosy i zaczęłam je układać. Po chwili dołączyła do mnie przyjaciółka. Pomagała mi i starała sama się jakoś przygotować. Gdy już trochę nadgoniłyśmy mogłyśmy zwolnić tępo. Asia zrobiła mi piękny makijaż, a potem sama zaczęła się malować. W końcu ubrała się i pomagała mi zapiąć suknię ślubną.

-Wyglądasz pięknie- powiedziała.

-Dzięki. Ty też.

Zaśmiałyśmy się. Ubrałam buty i pozostało nam czekanie na samochód.

-Denerwujesz się?- spytała.

-Troszeczkę, ale z drugiej strony to najszczęśliwszy dzień w moim życiu. Strasznie się cieszę przez to.

-No i prawidłowo- uśmiechnęła się.

-Na szczęście pogoda dopisała- spojrzałam przez okno.

-No udało wam się.

Świeciło słońce i temperatura była idealna. Nie za zimno, nie za gorąco. Jakbyśmy ją sobie zamówili.

-O jest samochód- Asia podniosła się.

Wzięłam głęboki oddech i poszłam na dwór. Wsiadłyśmy do auta i ruszyłyśmy do kościoła. Cały czas się uśmiechałam.

-Promieniejesz- ucieszyła się przyjaciółka- Pomyśl za godzinę będziesz mężatką.

-Stresujesz mnie jak tam mówisz.

-Już się zamykam.

Udało jej się usiedzieć cicho tylko 5 minut.

-Ale pomyśl. Julia Zawada. Fajnie brzmi.

-Aśka!

-No proszę cię. Wiesz, że w takich sytuacjach dużo gadam.

-Joanno!

-Już, już.

Po chwili byliśmy pod kościołem. Wysiadłam i zobaczyłam ojca. Uśmiechnął się na mój widok. Wtedy usłyszałam krzyk za mną.

-Ślubu nie będzie!

Odwróciłam się i spojrzałam mężczyźnie w smutne oczy.

No to mamy kolejny. Mam nadzieję, że wam się podoba. Komentujcie :)