Rozdział XXXI

         Michał wahał się. W końcu wziął głęboki oddech i zaczął szukać czegoś po kieszeniach. W końcu wyciągnął małe, czerwone pudełeczko i przyklękną. O nie. Byłam w szoku. A Kubiak uśmiechnął się.

-Julka- zaczął słodko i otworzył pudełeczko. Moim oczom ukazał się piękny pierścionek- Wyjdziesz za mnie?

Język ugrzązł mi w gardle. Arek wiercił mi się na rękach.

-Jula?

-Nie.

-Co? Ale … to znaczy. Myślałam, że chcesz ze mną być- przysiadł na łóżku.

-Pewnie, że chcę, ale … ja już dwa razy byłam zaręczona. Zresztą wiesz. Jesteśmy razem od niedawna. Nie musimy się spieszyć.

-Julka proszę cię. Kochamy się, mamy dziecko. To wystarczające powody, by się pobrać. Proszę nie odtrącaj mnie.

-Nie odtrącam.

-To wyjdź za mnie.

Wiedziałam, że nie odpuści. Bardzo go kochałam. Nie rozumiałam swoich lęków. Musiałam je przezwyciężyć.

-Zgoda.

-Na prawdę?- uśmiechnął się.

-Tak, ale ze ślubem poczekajmy. Arek jest malutki, trzeba się nim zajmować.

-Nie ma sprawy.

Uśmiechał się zakładając mi pierścionek na palec. Następnie mnie pocałował.

-Moja narzeczona- szepnął.

Uśmiechnęłam się.

-Muszę ci coś powiedzieć.

-Co?- zdziwiłam się.

-Chodzi o Patryka i Asię.

-Co z nimi?- nadal nie rozumiałam.

-Asia zakochała się w Patryku.

-Żartujesz?- nie wierzyłam.

-Nie. Powiedziała mi to przed chwilą. Jak myślisz uda się ich jakoś ze sobą zeswatać?- Michał dziwnie poruszył brwiami.

-Ale ona ma Kacpra- zaprotestowałam.

-Mówiła, że już się nie dogadują.

-Ale tak często jest. Kłócą się chwilę, a potem godzą i przed długi czas jest dobrze. Oni są ze sobą od zawsze, kochają się. To tylko lekki kryzys.

-No nie wiem. Asia wydawała się być pewna tego co mówi.

-Znam Kacpra. On nie da jej odejść. Zresztą Patryk jej nie kocha.

-Ale moglibyśmy spróbować zrobić tak, żeby pokochał.

-Misiek nie mieszajmy się w to. Ty też byś nie chciał, żeby ktoś się wtrącał w twoje sprawy.

-Dobra na razie to zostawię.

-Na razie?

-No wiesz jeśli Czarnowski będzie się do ciebie przystawiał … - przerwałam mu.

-A więc o to ci chodzi. Nie chcesz pomóc Aśce tylko pozbyć się konkurencji.

-Oj tam. Dwie korzyści, jedna sprawa.

-Jesteś niemożliwy- pokręciłam głową.

-Bo kocham cię jak wariat- pocałował mnie.

Następnego dnia mogłam już wrócić z Arkiem do domu. Michał wszystko przygotował. Skręcił łóżeczko, zawiesił nad nim karuzelę. Przez cały miesiąc nie mogłam się doprosić, a teraz sam to zrobił.

-I jak?- spytał.

-Cudownie.

Położyłam synka w łóżeczku. Słodko spał. Nie mogłam się na niego napatrzeć. W końcu zostałam matką.

Michał:

        Pół nocy skręcałem łóżeczko. Sąsiedzi pewnie mieli mnie dość, jednak musiałem to skończyć przed powrotem Julki i Arka. Na szczęście mi się udało. Gdy przyjechaliśmy ze szpitala położyliśmy synka w łóżeczku, a sami usiedliśmy w salonie.

-Trzeba będzie wybrać chrzestnych- powiedziała Jula.

-Chrzestny to Zbyszek- od razu zaznaczyłem.

-A chrzestna Asia.

-O i widzisz? Szybko poszło- zaśmiałem się.

-To prawda. A ty nie powinieneś być na treningu?- spytałem.

-Dzwoniłem do trenera i powiedziałem, że nie przyjdę.

Wtedy usłyszałem dzwonek. Poszedłem otworzyć. Zupełnie nie spodziewałem się takiego gościa. Można powiedzieć o wilku mowa.

-Cześć Dziku- przywitał się ze mną atakujący.

-Cześć. Co ty tu robisz?

-A mam tydzień wolnego to pomyślałem, że wpadnę. Mogę wejść?

-Jasne właź.

Rozebrał się i poszliśmy do salonu. Na widok Juli zatrzymał się.

-No tak. Nie znacie się. Julka to mój najlepszy przyjaciel Zbyszek, Zbyszek to moja narzeczona Julka.

-Narzeczona? Czemu ja nic o tym nie wiem?

-Nie tylko o tym nic nie wiesz- mruknąłem.

Podali sobie ręce i usiedliśmy na kanapie.

-To w takim razie o czym jeszcze nie wiem?- spytał Bartman.

-A o tym, że właśnie zostałem mianowany na ojca chrzestnego.

-Co?- zdziwił się- Kto został ojcem?

-Ja kretynie.

-Nie no pięknie. Przyjeżdżam do ciebie i dowiaduje się, że masz narzeczona o której nic mi nie powiedziałeś, a na dodatek jeszcze zostałeś tatusiem. Myślałem, że przyjacielowi mówi się takie rzeczy.

-Nie było kiedy. Dużo się działo.

-Tyle sam się domyśliłem. No już opowiadaj.

Spojrzałem na ukochaną. Kiwnęła lekko głową. Wziąłem głęboki oddech i zacząłem mówić. Zibi czasem mi przerwał co mnie denerwowało, ale w końcu jakoś dobrnąłem do końca.

-Ale historia. Jak z jakiejś telenoweli- zaśmiał się atakujący.

-Bardzo śmieszne. Najważniejsze, że wszystko jest już dobrze, i że mam ją przy sobie.

Objąłem Julkę i pocałowałem.

„Lubię słuchać ciebie wiesz?

Przy winie i przy ciastkach

Kiedy jesteśmy tylko my

Nasz świat jak piękna bajka

Unosi łódkę senny nurt

Czerwone słońce wszystko wie

Masz na twarzy kwiatki bzu

A ja kocham cię”

Przeprasza, że rozdział nie pojawił się wczoraj, ale byłam na meczu. Dzięki Bogu z Igłą wszystko w porządku, strasznie się o niego bałam. 10 komentarzy = nowy rozdział