Rozdział XLV

         Pojechałam z Michałem i Arkiem do domu. Kubiak zajął się synkiem, a ja poszłam się szykować. Wzięłam prysznic i wysuszyłam włosy, a potem je zakręciłam. Zrobiłam makijaż i ubrałam się w sukienkę. W salonie siedział przyjmujący i Arkiem. Gdy mnie zobaczył wstał i uśmiechnął się.

-Pięknie wyglądasz- powiedział.

Zmierzyłam go wzrokiem. Miał na sobie czarne dżinsy i niebieską koszulę w kratę.

-Ty też dobrze się prezentujesz- podeszłam i pocałowałam go.

-Jedziemy?- spytał.

-Jasne.

Ubraliśmy się i pojechaliśmy do Ignaczaka. Po 15 minutach byliśmy na miejscu. Otworzyła nam Iwona.

-Wchodźcie- powiedziała uśmiechnięta.

Rozebraliśmy się i poszliśmy za nią do salonu. Tam czekał już na nas Sebastian z Krzyśkiem. Igła wstał i przywitał się z nami. Arek usiadł z Sebą. Wiedziałam, że złapią ze sobą dobry kontakt. Misiek z Ignaczakiem rozmawiali o meczach i treningach. Koło mnie pojawiła się Iwona z Dominiką na kolanach.

-Krzysiek przyniósł zaproszenie za wasz ślub. Już myślałam, że nigdy go nie dostanę- zaśmiała się.

-No niewiele brakowało- przyznałam- Gdyby nie choroba Arka byłabym teraz żoną Szymona.

-Na szczęście nią nie zostałaś. Masz już suknię ślubną?

-Nie. Przyznam szczerze, że jeszcze o niej nie pomyślałam nawet.

-Mogę ci pomóc przy wyborze. Jeśli oczywiście chcesz- dodała.

-Pewnie- uśmiechnęłam się.

Wieczór mijał nam bardzo miło. Pomogłam Iwonie podać kolację. Usiadłam obok Michała i go pocałowałam. Zjedliśmy i dalej rozmawialiśmy. Widziałam, że Kubiak zerka co chwilę na Sebastiana i Arka. Usiadłam mu na kolanach.

-Co tak na nich patrzysz?

-Zastanawiam się czy będę musiał znosić to co Igła.

-Ej nie jest tak źle- powiedział Krzysiak.

-Tata mecz jest- zawołał Seba.

-O nie- przeraził się Igła.

-Nie jest tak źle?- Misiek spojrzał na niego.

Ignaczak spuścił głowę. Podczas meczu już wiedziałam czemu tak się przestraszył. Sebastian wszystkie akcje komentował(oczywiście tylko z udziałem Krzyśka).

-Tata czemu nie umiesz szybciej biegać?- spytał gdy Igła nie zdążył do piłki.

-Tak już jest. Nic na to nie poradzę.

-A właśnie, że poradzisz. Mniej ciastek, więcej ćwiczeń.

Spojrzałam na Michała. Widziałam, że był przerażony myślą o tym, że Arek będzie taki sam. Wtuliłam się w niego. Po meczu uznaliśmy, że będziemy się zbierać.

-Następnym razem musicie przyjechać do nas- powiedziałam.

-Bardzo chętnie- uśmiechnęła się Iwona.

Pożegnaliśmy się i wróciliśmy do domu. Już chciałam iść położyć Arka, ale Michał mi przeszkodził.

-Ja to zrobię. Muszę nadrobić tracony czas.

Uśmiechnęłam się i podałam mu synka, a sama poszłam do sypialni. Zmyłam makijaż i chciałam iść się wykąpać, ale wtedy do pokoju wszedł Kubiak.

-Już?- zdziwiłam się.

-Był bardzo zmęczony.

-Ja też jestem. Idę pod prysznic.

-Czekaj. Też muszę się wykąpać- uśmiechnął się.

Michał:

         Poszedłem za Julką do łazienki i pocałowałem ją. Zaczęła odpinać mi guziki koszuli, więc rozpiąłem zamek jej sukienki. Dość szybko pozbyliśmy się ubrań i weszliśmy pod prysznic. Po cudownych chwilach wykąpaliśmy się.

-Taką kąpiel to ja mogę brać codziennie- uśmiechnąłem się.

Też się uśmiechnęła i poszliśmy się położyć.

Dwa miesiące później:

         Zbyszek wiązał sobie krawat, a ja stałem już gotowy. Przyjaciel spojrzał na mnie i westchnął. Poklepał mnie po plecach.

-Chłopie wyluzuj.

-Nie umiem.

-Nie jesteś pewny tej decyzji?- spytał podejrzliwie.

-Jestem. Nigdy nie byłem niczego bardziej pewien tylko boję się, że Julka się rozmyśli i … - zaciąłem się.

-I ucieknie sprzed ołtarza- dokończył za mnie Bartman, a ja kiwnąłem- Czemu się tego boisz? Przecież się kochacie.

-Tak, ale ona bardzo często ucieka gdy pojawiają się jakieś problemy.

-Przecież nie ma żadnych problemów- zdziwił się.

-Dobra. Skończmy ten temat. Trzeba jechać do kościoła.

Po 15 minutach byliśmy na miejscu. Podszedłem do rodziców i przyszłych teściów, którzy zajmowali się Arkiem. Wziąłem syna na ręce.

-Julka już jest?- spytałem.

-Tak. W zakrystii z Asią i Iwoną.

Odetchnąłem trochę. Porozmawialiśmy jeszcze chwilę, a potem pocałowałem Arka w główkę i oddałem im.

-No Misiek- koło mnie pojawił się Igła- Musisz się pożegnać z życiem kawalerskim- zaśmiał się.

-Mi to bardzo odpowiada- uśmiechnąłem się.

-Michał musimy iść do kościoła.

Kiwnąłem głową i udałem się z Bartmanem pod ołtarz. Oczywiście został moim świadkiem. Jula na swoją świadkową wybrała Asię.

-A ty kiedy się ustatkujesz?- spytałem przyjaciele.

-No wiesz na razie się nie zanosi.

Wtedy podeszła do mnie Asia.

-Jula jest już gotowa. A ty?- spytała.

-Też.

-To powiem gościom, żeby zajmowali miejsca.

Gdy się oddaliła spojrzałem na Zbyszka. Wyglądał jakby go piorun strzelił.

-Stary co jest?- spytałem.

-Kto to?

-Asia, przyjaciółka Julki. Zakochałeś się?- zaśmiałem się, ale gdy zobaczyłem jego minę wiedziałem, że to prawda.

Po chwili usłyszałem marsza weselnego. Pierwsza szła Joasia, a zaraz za mną Jula z ojcem pod rękę. Wyglądała prześlicznie.

„Z tobą teraz wchodzę na głęboką wodę.

Zostawiłaś mi na białej tafli ślad. Każdej nocy

wracam i odchodzę … Miłość jest bez dna,

nasza miłość jest bez dna.”

Przepraszam, że tak późno, ale chodziłam kilka godzin po galerii z przyjaciółką i szukałyśmy ciuchów na sylwestra. Jak go spędzacie? 10 komentarzy = nowy rozdział :)