Rozdział XLVI

        Szłam pod ramię z ojcem i rozglądałam się po kościele. W końcu mój wzrok zatrzymał się na Michale. Przystanęłam. Mimo lekkiego ruchu widziałam jak przygotowywał się tak, jakby miał zaraz zacząć mnie gonić. Zaśmiałam się cicho i ruszyłam dalej. Kubiak pokręcił głową. Gdy doszłam do ołtarza tato podał moją rękę przyjmującemu.

-Nie zrań jej- spojrzał na niego wrogo.

-Nie mam zamiaru- uśmiechnął się.

Spojrzałam na Miśka, a potem przeniosłam wzrok na księdza. W końcu nadszedł moment na przysięgę małżeńską.

-Ja Julia biorę sobie ciepie Michale za męża i ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz, że cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż panie Boże Wszechmogący w Trójcy jedyny i wszyscy Święci- powiedziałam patrząc siatkarzowi w oczy.

-Ja Michał biorę sobie ciepie Julio za żonę i ślubuję ci miłość, wierność i uczciwość małżeńską oraz, że cię nie opuszczę aż do śmierci. Tak mi dopomóż panie Boże Wszechmogący w Trójcy jedyny i wszyscy Święci- mówił uśmiechnięty.

-Michale przyjmij tę obrączkę na znak mojej miłości i wierności- wsunęłam mu pierścionek na palec.

-Julio przyjmij tę obrączkę na znak mojej miłości i wierności- na moim palcu zabłysła srebrna obrączka.

-Ogłaszam was mężem i żoną- powiedział ksiądz- Możesz pocałować pannę młodą.

Kubiak pochylił się i złożył na moich ustach pocałunek. Gdy wyszliśmy przed kościół rodzina i przyjaciele obsypali nas ryżem. Zarzuciłam Michałowi ręce na szyję i pocałowałam go. Poczułam ręce na tali. Goście zaczęli bić brawo. Odsunęliśmy się od siebie. Zaczęliśmy zbierać gratulacje i życzenia od wszystkich. Chwilę to trwało. W końcu pojechaliśmy do restauracji. W samochodzie Misiek spojrzał na mnie i pokręcił głową.

-Chciałaś, żebym dostał tam w kościele zawału?- spytał.

-Pewnie, że nie. Czemu tak sądzisz?- uśmiechnęłam się.

-Myślałem, że uciekniesz gdy przystanęłaś.

-Chciałam tylko zobaczyć twoją reakcję- zaśmiała się- Była ona bardzo ciekawa. Miałam wrażenie, że chciałeś mnie gonić.

-Gdybyś uciekła to zrobiłbym to.

-Kocham cię i nie zrobiłabym ci tego- pocałowałam go.

-Ja też cię kocham. Słuchaj- zaczął uśmiechnięty- Asia przyszła na wesele z Kacprem?

-Nie- zmarszczyła brwi- Musiał wyjechać, bo jego babcia jest chora. A czemu cię to interesuje?- zdziwiłam się.

-Bo spodobała się Zbyszkowi.

-Misiek proszę nie próbuj ich swatać.

-Czemu?

-Bo to moja przyjaciółka i ma narzeczonego. Pamiętasz jak zakochała się w Patryku? Mówiłam, że to przejdą i im się udało. Są szczęśliwi. Nie wolno nam tego psuć.

-No dobra- westchnął.

Dojechaliśmy na miejsce. Oczywiście na początku był toast. Kubiak wygłosił piękną mowę. Potem goście zaczęli krzyczeć: „Gorzko, gorzko!”. Przyjmujący uśmiechnął się i wpił w moje usta. Wszyscy szukali swoich miejsc, a ja podeszłam do przyjaciółki.

-Asia mam pytanie, ale osobiste.

-Dawaj.

-Czy ty nadal kochasz Patryka?- nie byłam tego pewna.

-Nie. To było tylko zauroczenie.

-A co z Kacprem?

-Widzisz- zaczęła niepewnie- Gdy dostaliśmy zaproszenie na wasz ślub uznał, że kolejny ma być nasz, ale ja nie jestem czy chcę być jego żoną … Nie wiem czy w ogóle chce z nim być.

-Ktoś ci się spodobał?- dopytywałam.

-Może.

-Asia!

-No dobra. To Zbyszek.

Michał:

           Zająłem swoje miejsce. Po chwili koło mnie usiadła Julka. Pocałowałem ją, a ona uśmiechnęła się.

-Misiek może masz rację.

-Z czym?- zdziwiłem się.

-Z tym, że trzeba zeswatać Zbyszka z Asią.

-Tak nagle zmieniłaś zdanie?- zdziwiłem się.

-On też się jej podoba. Powiedziała mi to, a do tego zwierzyła mi się z jeszcze jednej rzeczy.

-Jakiej?

-Że nie chce wychodzić za Kacpra.

-No to idealnie.

Wtedy zaczęli przynosić obiad. Jedliśmy i rozmawialiśmy. Koło mnie siedział Bartman, a koło Julki Asia. Musieliśmy ich jakoś zeswatać. Pierwszy taniec miała zatańczyć para młoda. Wyszedłem na parkiet z Julką i objąłem ją. Po chwili zaczęły się pojawiać kolejne pary.

-Moja żona- uśmiechnąłem się.

-Mój mąż- też się uśmiechnęła.

-Jak się pani podoba wesele pani Kubiak?- spytałem.

-Bardzo- zaśmiała się.

Tańczyłem z Julką póki przez tak zwany „odbijany” nie zabrał mi jej Pit. Zobaczyłem, że Zbyszek siedzi przy stole i podszedłem do niego.

-Słuchaj sprawa wygląda tak- zacząłem, a on zdezorientowany popatrzył na mnie- Asia ma narzeczonego- spochmurniał- Ale nie chce już z nim być- dodałem szybko.

-Serio?- ożywił się.

-Serio tylko dwie sprawy. Nie bądź nachalny ona mimo wszystko ma tego narzeczonego. Pamiętaj, że to przyjaciółka mojej żony, więc nie zrań jej, bo ja będę miał przechlapane.

-Nie ma sprawy- uśmiechnął się.

Bartman wstał i poszedł zatańczyć z Asią, której obecnie towarzystwa dotrzymywał Drzyzga. Koło mnie pojawiła się Jula.

-I co? Rozmawiałeś ze Zbyszkiem?

-Tak. Właśnie rozmawia z Asią.

-Tylko, żeby on jej nie skrzywdził. Ona naprawdę zasługuje na szczęście.

-No Zibi jest kobieciarzem … o cholera.

-Co jest?

-Przecież on się tak zawsze zachowuje jak chce przelecieć jakąś laskę- widziałem, że Julka się przestraszyła- Nie bój się. Wiem, że to twoja przyjaciółka. Ja też ją bardzo lubię, pomogła mi z tobą. Nie dam mu jej skrzywdzić.

Wstałem i udałem się w stronę atakującego i Joanny.

„Znasz ten moment, w którym już gniew nie

potrzebuje słów. Znasz ten moment,

w którym tracisz już kontrolę. Coraz szybciej

płynie czas, coraz mniej zostaje dnia, coraz

gorsze myśli biegną w twojej głowie …

A wszyscy mówią, że warto zwolnić bieg,

warto nadać życiu jakiś sens.”

No jest kolejny. Mam nadzieję, że wam się podoba. 10 komentarzy = nowy rozdział