Rozdział LVIII

          Nie miałam pojęcia gdzie jest Asia i strasznie się bałam, że zrobi coś głupiego. Dzwoniłam do niej, ale nie odbierała. Michał próbował dodzwonić się do Zbyszka, ale on też nie raczył odebrać. W pewnym momencie usłyszałam dzwonek. Za drzwiami stała moja przyjaciółka pod rękę z Bartmanem.

-Boże Aśka- przytuliłam ją- Wiesz jak się bałam? Mogłaś powiedzieć, że wychodzisz.

-Przepraszam. Po prostu nie dawałam sobie z tym wszystkim rady.

Weszliśmy do salonu. Joanna wtuliła się w atakującego, a ja w przyjmującego. Cieszyłam się, że Zibi zdążył przyjechać na czas.

-Nie usunę ciąży, a zaraz po rozprawie przeciwko Kacprowi wyjeżdżam do Włoch- zakomunikowała.

-A powiesz mu, że spodziewasz się jego dziecka?- spytałam.

-Nie. Nigdy się o tym nie dowie.

Rozumiałam ją. Pewnie gdyby Kacper wiedział to robiłby jej trudności. Cieszyłam się ich szczęściem. Naprawdę wyglądali na zakochanych. Posiedzieli jeszcze chwilę, a potem pojechali do mieszkania Asi.

-Udało się- Michał objął mnie.

-Tak. To było cudowne ze strony Zbyszka, że tak się zachował. Wielu facetów uciekłoby w takiej sytuacji.

-Nie Bartman- mąż uśmiechnął się i pocałował mnie.

Kilka miesięcy później:

           Kacper został skazany na 10 lat pozbawienia wolności za porwanie, znęcanie się, próbę gwałtu i zabójstwa. Resovia zdobyła mistrzostwo Polski, a Michał pojechał na zgrupowanie kadry. Mój brzuszek było już dobrze widać. Byłam w szóstym miesiącu tak samo jak Asia. Gdy Zbyszek pojechał na zgrupowanie zamieszkała ze mną i Arkiem. Właśnie pakowałyśmy wszystko i miałyśmy jechać do Spały w odwiedziny.

-Masz wszystko?- spytałam przyjaciółki.

-Tak, a ty?

-Też.

-Mamo, mamo- synek do mnie podbiegł i dał jakąś zabawkę- Jeszcze to.

-Dobrze kochanie.

Wrzuciłam ją do torby i zniosłyśmy bagaże do samochodu. Po chwili siedziałyśmy już w samochodzie. Arek cieszył się, że zobaczy ojca, ja też nie mogłam się doczekać, by przytulić Michała. Dość dużo razu musiałyśmy się zatrzymywać ze względu na ciążę i mojego synka. W końcu dojechaliśmy na miejsce. Siatkarze nie mieli pojęcia o naszej wizycie. Poszłyśmy do recepcjonistki.

-O pani Kubiak- uśmiechnęła się na mój widok- I … ?- spojrzała na Asię.

-Przyszła pani Bartman- powiedziałam.

Dała mi kluczyk do pokoju tak samo jak mojej przyjaciółce. Gdy zaniosłyśmy bagaże i się odświeżyłyśmy udałyśmy się na halę. Chłopcy ćwiczyli i dawali z siebie wszystko. Stanęłyśmy z boku i obserwowałyśmy ich. Pierwszy zauważył nas Igła. Nie powiedział nic tylko podbiegł i wziął Arka na ręce, a potem pocałował mnie i Asię w policzki.

-Co wy tu robicie? Nie mówiłyście, że przyjedziecie.

-Taka niespodzianka- uśmiechnęłam się.

-Gdzie jest Igła?!- usłyszałam krzyk Michała.

-Koło twojej żony stoi- odpowiedział mu Winiarski.

-Co?!

Kubiak zaczął się rozglądać aż w końcu mnie zobaczył. Podbiegł i pocałował mnie. Zaraz za nim pojawił się Zbyszek i pocałował Asię.

-Kochanie nie mówiłaś, że przyjedziesz.

-Chciałam ci zrobić niespodziankę- zarzuciłam mu ręce na szyję- Mam nadzieję, że się udała.

-I to jak.

Zerknęłam na Igłę. Arek wyrywał mu się i wyciągał ręce do przyjmującego. Misiek przejął syna od Krzyśka i go przytulił.

-Julka!- koło nas pojawił się Winiar i przytulił mnie- Który miesiąc?- spytał.

-Szósty.

-A ty?- zwrócił się do Joanny.

-Szósty- uśmiechnęła się.

-To wy nawet dzieci ustalacie kiedy będziecie razem robić?- spojrzał na Zbyszka i Michała.

Zmarszczyłam czoło. Kadra nie miała pojęcia, że to nie jest dziecko Bartmana. Pewnie tak było lepiej, ale domyślałam się jak musiała się w tym momencie poczuć Asia.

-No chyba nie- Michał- podniósł wyżej Arka- Widzisz gdzieś jakieś dziecko Bartmana w takim samym wieku jak mój syn?

-Nie.

-No widzisz, więc nie planujemy razem. Jakoś tak się złożyło.

Niestety siatkarze musieli wrócić do treningu. Usiadłyśmy na trybunach i obserwowałyśmy ich. Nagle piłka na nas poleciała. Arek odbił ją. Uśmiechnęłam się i wzięłam go na kolana.

-No widać czyje ma geny- Winiarski od razu się zaśmiał- Taki mały a już umie odbijać. Dziku chyba masz następcę.

-No a jak- Kubiak wypiął dumnie pierś- Może niedługo urodzi się kolejny.

-O nie. To będzie dziewczynka.

-Chłopak- mąż znalazł się obok mnie.

-Dziewczynka.

-Chłopak.

-To może mały zakładzik- zaproponował Winiar- Jeśli to będzie dziewczynka Michał przez miesiąc sprząta, a jeśli to będzie chłopak Julka przez miesiąc podaje śniadanie do łóżka.

-Mi pasuje, ale jak wygram też chcę śniadania do łóżka.

-Okej- mąż podał mi rękę, a Winiarski przeciął zakład.

-Miesiąc bez sprzątania- rozmarzyłam się.

Poczekaliśmy do końca treningu i poszliśmy do pokoju. Arek po długiej podróży szybko zasnął. Wtedy ktoś wszedł do pokoju.

-Igła a pukania w domu nie nauczyli?- spytałam.

-Oj tam. Słuchaj ubieraj się.

-Ale ja jestem ubrana.

-Dobra inaczej. Wkładaj jakąś sukienkę, umaluj się, bo wychodzisz z Michałem na kolację, a ja zajmuję się Arkiem.

-No dobra.

Wyciągnęłam z torby sukienkę i kosmetyczkę. Po 15 minutach byłam gotowa. Krzysiek siedział na łóżku.

-Pięknie wyglądasz.

-Dzięki. Posłuchaj jeśli Arek się obudzi to daj mu jakąś przekąskę. W bocznej kieszeni torby są jego zabawki.

-Mam dwoje dzieci. Umiem się nimi zajmować- naburmuszył się.

-A czy ja mówię, że nie?

Wtedy do pokoju wszedł przyjmujący. Uśmiechnął się na mój widok i pocałował mnie.

-Idziemy?

-Jasne.

„Gdzie miłość jest, nie będzie już łez,

na pewno. Znów dla nas jest świat

i radość nam da, niejedną.”

Szybko wam idzie to komentowanie :) 10 komentarzy = nowy rozdział 

Dodałam też rozdział na moim nowym blogu Pokochaj mnie Serdecznie zapraszam :)