Rozdział LXVI

-Michał, ale to będzie dużo kosztować- zaskoczył mnie swoją propozycją.

-Stać nas, odkładałem pieniądze. Przyda nam się teraz więcej miejsca- starał się mnie przekonać.

-Wiem- przytuliłam go- Ale zdajesz sobie sprawę, że to jest bardzo poważny i wiążący krok. Będziemy mieszkać już zawsze w Rzeszowie.

-Jasne, że zdaję sobie z tego sprawę, ale pomyślałem ostatnio, że chcę już zostać w Resovii do końca mojej kariery. Po co szukać szczęścia gdzie indziej jak tu się czuję bardzo dobrze. To co ty na to?

-Musimy znaleźć jakąś działkę- uśmiechnęłam się.

-Już znalazłem. Koło Alka jest działka na sprzedaż.

-Od jak dawna myślisz o wybudowaniu domu?- spytałam.

-Odkąd dowiedziałem się, że jesteś w ciąży z Miśką.

-Czyli długo.

Wtedy córka zaczęła płakać. Poszłam ją nakarmić, a mąż zajmował się Arkiem. W naszej sypialni stało łóżeczko, które Michał skręcił. Gdy Michalina zasnęła położyłam ją w nim, a potem wróciłam do salonu. Wzięłam synka na ręce. W końcu mogłam sobie na to pozwolić, bo gdy byłam w ciąży Michał nie pozwalał mi go podnosić.

-Jakiś ty ciężki- przytuliłam go, a on zarzucił mi ręce na szyję.

-Gdzie Miśka?- spytał mąż.

-Śpi.

Oddałam Arka przyjmującemu, a sama poszłam do kuchni ugotować obiad. Zastałam tam Bajkę drapiącą w drzwiczki szafki. Wyjęłam z niej karmę i nasypałam do miski. Od razu się na nią rzuciła, a ja mogłam zabrać się za gotowanie. Niestety okazało się, że jak byłam w szpitalu Michał zapomniał zrobić zakupy. Znalazłam makaron i ugotowałam. Usiedliśmy razem i zjedliśmy. Przyjmujący chciał wstać od stołu.

-Misiek.

-Tak?

-Mamy córkę- uśmiechnęłam się.

-Mamy- też się uśmiechnął.

-Więc przez miesiąc sprzątasz i przynosisz mi śniadanie do łóżka.

Wtedy uśmiech zszedł z jego twarzy. Westchnął i zaczął zbierać brudne naczynia. W salonie Arek bawił się z Bajką. Usiadłam i włączyłam telewizor. Leciała jakaś komedia. Po chwili dołączył do mnie Kubiak. W połowie filmu Miśka zaczęła płakać. Już chciałam wstać i do niej iść, ale Michał zerwał się jak poparzony. Uśmiechnęłam się. To będzie ukochana córeczka tatusia. Dość długo męża nie było, a mała już dawno przestała płakać. Poszłam do sypialni i zastałam tam przyjmującego z śpiącą córeczką na rękach.

-Misiek- szepnęłam, a on spojrzał na mnie- Połóż ją. Niech spokojnie śpi.

-Nie mogę się na nią napatrzeć- westchnął i delikatnie odłożył małą do łóżeczka.

Po cichu wyszliśmy z sypialni.

-Już widzę jak będziesz ją rozpieszczał- uśmiechnęłam się.

-No pewnie. To moja córeczka i będzie miała wszystko co będzie chciała.

-Tylko jej nie rozpuść.

W salonie zastaliśmy piękny widok. Arek leżał na kanapie i spał, a Bajka leżało obok niego i trzymała mu głowę na ramieniu. Zdziwiłam się, że synek zasnął. Suczka musiała go wykończyć ganianiem się po pokoju.

-Zaniosę go do łóżka- powiedział Michał.

Michał:

           Chciałem cały czas być przy Miśce. Przez nieporozumienia nie byłem przy Arku, gdy był niemowlęciem. Teraz chciałem spędzać jak najwięcej czasu z córką. Przez cały tydzień latałem do niej jak tylko usłyszałem, że się obudziła. Zacząłem też załatwiać sprawy związane z budową domu. Kupowaliśmy z Julką działkę koło Alka. Właściwie wszystko już było dogadane, wystarczyło podpisać papiery. Rano obudziłem się wcześnie, bo dzisiaj był pierwszy dzień treningów w klubie. W kuchni szybko zrobiłem śniadanie dla dwóch osób i zaniosłem do sypialni. Żona akurat się obudziła.

-Co mi dziś zaserwujesz?- spytała.

-Tosty z dżemem, rogaliki z jabłkiem i kawę- uśmiechnąłem się.

Zjedliśmy w łóżku. Zanim zaniosłem naczynia do kuchni zajrzałem czy Misia spokojnie śpi. Jula tylko pokręciła głową.

-No co?- spytałem.

-Nic tylko zadziwiasz mnie.

Pozmywałem po śniadaniu i przygotowałem się na trening. Gdy ubierałem się do wyjścia usłyszałem płacz córki. Szybko przy niej byłem.

-Michał nie możesz- powiedziała żona.

-Ale …

-Ona jest głodna. Muszę ją nakarmić.

Spuściłem głowę i wyszedłem. Zajrzałem do Arka. Leżał w łóżku i spał, a obok niego spała Bajka. Wróciłem do sypialni.

-Julka- zacząłem słodko.

-Co wymyśliłeś?

-Mogę wziąć Miśkę na trening?

-Michał ona jest za mała- żona od razu zaprotestowała.

-No proszę. Wiesz, że będę na nią uważał.

-Wiem, ale boję się. Jak dostanie piłką?

-Nie dostanie. Zgódź się.

-No dobra -westchnęła.

Podskoczyłem z radości jak małe dziecko. Julka spakowała mi do małej torby potrzebne rzeczy i zaczęła dawać instrukcje.

-Przecież wiesz, że zajmowanie się nią mam opanowane do perfekcji.

-No wiem. Jedź.

Pocałowałem ją na pożegnanie i wyszedłem. Po 15 minutach byłem na hali. Okazało się, że wszyscy już ćwiczą. Wbiegłem do szatni i się przebrałem. Wziąłem córkę na ręce i udałem się na salę. Trener mnie zauważył i mocno się zdziwił. Podszedł.

-Cześć Michał.

-Dzień dobry trenerze. To moja córka- uśmiechnąłem się.

-Nie miałem pojęcia, że Julka urodziła. Wiesz, że normalnie dostał byś dodatkowe kółka, ale w takiej sytuacji zrobię wyjątek.

-Dziękuję- uśmiechnąłem się- Zajmie się trener Miśką?- spytałem.

-Miśką?- zdziwił się.

-Skrót od Michalina.

-Po tobie?

-No pewnie.

-Jasne, że się zajmę.

Gdy podszedłem bliżej chłopaki mnie zobaczyli i podbiegli. Każdy chciał wziąć na ręce Miśkę, ale nie dawałem im jej. Nie umiałem. To była moja córka i chciałem mieć ją na rękach jak najdłużej się da.

-Michał nie bądź świnia- Krzysiek założył ręce na piersi i strzelił focha.

„W żaglach wiatr, rejs na wyspy, gdzie rozkoszy brzeg

Słodkich słów w ustach smak, bo na nich imię twe

Tango serc, spojrzeń walc, step by step, wprost do

gwiazd, naszych gwiazd … ”

Słodko, słodko ... za słodko. Trzeba będzie w końcu namieszać. Przepraszam za porę, ale późno z meczu wróciłam, bo oczywiście musiałam zostać na hali godzinę dłużej :D 10 komentarzy = nowy rozdział(mam nadzieję, że w środę, a nie w sobotę)